Opgepoetste Peelhelm
In juni 1910 stuitte de turfsteker G. Smolenaars uit Meyel tijdens zijn werk in de buurt van Deurne in de Peel op een vergulde helm en enkele andere voorwerpen uit het begin van de 4de eeuw na Chr. Zijn vondst baarde veel opzien. Mevrouw Smolenaars maakte de helm zorgvuldig schoon, poetste hem op tot hij blonk en zette hem in een glazen kastje in de huiskamer. Voor een dubbeltje kon men de helm bewonderen. Al gauw verkocht de turfsteker zijn pronkstuk aan het Rijksmuseum van Oudheden voor 1200 gulden, een enorm bedrag in die tijd.
Gemaakt door Marcus Titus Lunamis
Restauratie bleek hard nodig. De helm was uiteengevallen doordat de leren binnenhelm was verwijderd. Bovendien moest de ontbrekende rechterwangklep worden gereconstrueerd. Uit een inscriptie op de helm kunnen we afleiden dat de eigenaar deel moet hebben uitgemaakt van de zesde ruitereenheid derequites Stablesiani. In het midden van de nekplaat staat de naam van de maker, Marcus Titus Lunamis, en het oorspronkelijke gewicht van de vergulde helmplaten, omgerekend bijna 370 gram.
Hoe kwam de helm in het moeras terecht?
Hoe de helm en al die andere voorwerpen in het Peelmoeras terecht zijn gekomen, blijft de vraag. De gevonden voorwerpen bestonden uit een lederen geldbuidel, 38 bronzen muntjes, een bronzen mantelspeld, drie schoenen, een ruiterspoor, onderdelen van een dolkschede, twee paardenklokjes, en resten van textiel en leer. De munten bleken geslagen tussen 315 en 319 na Chr. De helm was verpakt in een foedraal en samen met kleding, geldbeurs en schoenen opgerold in een grote leren lap.
Al snel ging het verhaal dat de ruiter in het moeras was verdronken. Maar menselijke resten zijn er nooit gevonden. Zijn de voorwerpen per ongeluk in het veenmoeras beland? Of tijdens een gevecht? Of is hier misschien sprake van een offer? Voorlopig zal dat een raadsel blijven.
