De Syrische stad Palmyra maakt in de eerste eeuwen van onze jaartelling een ongekende bloei door. Ten tijde van de legendarische koningin Zenobia (268-272) reikte de macht van Palmyra tot in Egypte en Mesopotamië. De Romeinen zagen hierin een bedreiging: in 273 werd Palmyra verwoest en Zenobia als krijgsgevangene naar Rome gevoerd. De karakteristieke grafbeelden uit Palmyra stammen uit onderaardse grafkamers. De beelden stonden voor de grafnissen in de wand van de tombe. Elk beeld portretteert een gestorven persoon, wiens naam onderdeel is van de inscriptie. De mannen zijn meestal afgebeeld in Romeinse kleding, de vrouwen dragen lokale, oosterse gewaden. Een van de mooiste grafbeelden is deze steen van een moeder en dochter, beiden misschien in het kraambed gestorven. Het Aramese opschrift rechts luidt: ‘Aqimat, helaas! de dochter van Wahbi'. De inscriptie links: ‘Helaas, de dochter van Jehiba, Shalmat'. De buste is met veel gevoel voor detail uitgevoerd. De plooival van de oosterse gewaden en de overvloed aan sieraden springen in het oog.