Parthische terracotta figurine, voorstellend een staande man, die een luit bespeelt. Losse benen reeds in de oudheid met behulp van koordje aan onderkant lichaam vastgemaakt. Bruinig-oranje klei, ietwat beige aan oppervlakte. Figuur en benen uit verschillende vormen afgedrukt en vervolgens aaneengevoegd. Aan achterkant lusoor om figuur als ex voto aan op te hangen. Nomaden-tunica en broek zeer schematisch geplooid. Krans in haar, oorringen, schoenen. Luit diagonaal tegen lichaam, klankbord bij rechter schouder, andere uiteinde opzij, buiten linke heup.

De Parthen waren een ruitervolk dat rond 240 v.Chr. vanuit het oosten het Seleucidenrijk binnendrong. In de volgende eeuwen rukten de Parthen steeds verder op naar het westen, om uiteindelijk een geduchte concurrent van Rome te worden. De Parthen hebben hun sporen duidelijk achtergelaten in de kunst van het Nabije Oosten tussen de 2de eeuw v.Chr. en de 2de eeuw na Chr. Een mooi voorbeeld van Parthische kunst is dit aardewerken figuurtje van een man met een soort luit. Zoals bij veel andere Parthische figuren zijn de benen en de rest van het lichaam in aparte mallen vervaardigd. De benen zijn met koordjes aan het lichaam bevestigd. Aan de achterzijde van de hals is een oortje aangebracht; blijkbaar hing het figuurtje als een pop aan de muur. Karakteristiek voor de Parthische kunst is ook dat het figuurtje frontaal is afgebeeld. De achterzijde is zelfs onbewerkt, een duidelijke aanwijzing dat de voorstelling uitsluitend bedoeld was om van voren te bekijken. De luitspeler draagt typerende Parthische kleding: een geplooide broek en en een eveneens sterk geplooide, korte tuniek met wijde hals.