Dit vogelfluitje van pijpaarde is gevonden in Woubrugge (Zuid-Holland) en dateert uit ongeveer 1600 na Chr. Vogelfluitjes zijn populair in de zestiende eeuw. Ze zijn gemaakt van aardewerk, met een pijpje dat als mondstuk dient. In het holle middendeel bevinden zich vaak kleine gaatjes - hier de ogen - die het geluid versterken. Bovenop zit een groter gat, zodat er water in het fluitje kon om er een gorgelend geluid mee te maken. Daarom worden deze vogelfluiten ook wel waterfluiten genoemd. Later verschijnen ook versies van witbakkende pijpaarde. De basis van deze fluiten is spierwit, maar het was ook mogelijk om ze te beschilderen. Omdat vogelfluiten van dit materiaal vaak op heel grote schaal in mallen werden gemaakt, waren ze nog goedkoper dan die van geglazuurd aardewerk. Een 'fluitje van een cent' avant la lettre. Het object is in april 1912 in de collectie van het museum gekomen door een schenking. Deze tekst is geschreven in 2024 en is gebaseerd op: Tentoonstellingsteksten RMO, Middeleeuwse tuinen (2019).