Deze veldfles van Badorf-aardewerk is teruggevonden in Wijk bij Duurstede (provincie Utrecht), waar in de Middeleeuwen de wereldstad Dorestad lag. Deze fles is op een draaischijf gemaakt, in plaats van met de hand. Hij dateert uit de periode 725-900. Op deze plek is later de huidige stad Wijk bij Duurstede (Utrecht) ontstaan. Het meeste Badorf-aardewerk is geïmporteerd uit het Duitse Vorgebirge in het Rijnland, tussen Keulen en Bonn. Dit type veldfles wordt als ‘Zelzate’ aangeduid, in navolging van een vergelijkbare fles uit Zelzate (België). Dit type fles heeft een vlakke en een bolle zijde. Naast de korte hals bevinden zich twee oren. Deze fles werd mogelijk door een herder of een pelgrim op bedevaart gebruikt om water voor onderweg in te bewaren. Rond de tijd dat Karel de Grote koning was van de Franken (van 768 tot 814) was Dorestad de grootste en rijkste stad van Nederland. Dit kwam mede door de gunstige ligging op een kruising van waterwegen. Dorestad had een drukbezochte haven, waar koopwaar van over de hele wereld van toen kwam. Het is dan ook het noordelijkste handelscentrum van het Karolingische Rijk en daarmee dé ontmoetingsplaats bij uitstek tussen noord en zuid. Niet alleen de handelswaar, maar ook de ideeën van Franken, Friezen en Scandinaviërs kruisten elkaar hier. Het object is in januari 1992 door de Rijksdienst voor Oudheidkunstig Bodemonderzoek overgedragen aan het RMO. Deze tekst is geschreven in 2024 en is gebaseerd op: A. Willemsen 2023, Het jaar 1000, p.23-24. A. Willemsen 2009, Dorestad, p.7-8, 132. Tentoonstellingsteksten RMO, Dorestad (2009).