Deze sarcofaag is gemaakt rond 600 v.Chr. en bestaat uit twee massieve stukken basalt met een totaalgewicht van ruim 2900 kilo. Eerdere sarcofagen zijn voornamelijk rechthoekig, maar deze sarcofaag is in de vorm van een mummie wat doet denken aan houten mummiekisten. Alle teksten en afbeeldingen staan in het teken van magische bescherming van de dode door verschillende goden. In het midden spreidt de hemelgodin Noet beschermend haar vleugels. De hiërogliefen beschrijven de bescherming door de vier zonen van Horus, die elk naast hun spreuk staan afgebeeld. Het museum kocht deze sarcofaag in 1828 uit de verzameling van Giovanni D’Anastasi. De kist is waarschijnlijk al iets eerder ontdekt, in Sakkara. Er zijn namelijk nog meer vondsten uit het graf van deze Wahibreëmachet bekend, nu in Londen en Stockholm. In het RMO zijn ook nog enkele oesjabti's (dienaarfiguurtjes) uit zijn graf. Wahibreëmachet had Griekse wortels: zijn ouders hadden de Griekse namen Alexikles en Zenodote. Het is onbekend of zij al in Egypte woonden toen hun zoon geboren werd. De naam Wah-ib-re-em-achet betekent ‘Wahibre is aan de horizon’. Wahibre was een van de namen van koning Psamtik I uit de 7e en Apriës uit de 6e eeuw v.Chr. De naam Wahibreëmachet is waarschijnlijk een eerbetoon aan deze koningen, om loyaliteit aan Egypte te tonen. Hij kan door zijn ouders zo genoemd zijn of later zelf de Egyptische naam hebben aangenomen. Zijn titel, ‘koninklijke zegelbewaarder’, geeft aan dat hij een hoge sociale status bereikte en toont, net als zijn naam, zijn aanpassing aan de Egyptische cultuur. Deze tekst is geschreven in 2024 en is gebaseerd op: Willemsen (red.), Topstukken uit het Rijksmuseum van Oudheden, 2020, p.65.