In de eerste eeuwen van onze jaartelling kwam de stad Palmyra, gelegen in een oase in de Syrische woestijn, tot ongekende bloei. De stad lag langs een belangrijke handeslroute tussen het Parthische Rijk in het oosten en het Romeinse Rijk in het westen. Palmyra werd uiteindelijk in 273 na Chr. door het Romeinse leger vernietigt.

De karakteristieke grafbeelden uit Palmyra stammen uit onderaardse grafkamers. De beelden stonden voor de grafnissen in de wand van de tombe. Elk beeld portretteert een gestorven persoon, wiens naam genoemd wordt in de bijbehorende inscriptie. Grafbeelden met meerdere personen zijn zeldzaam. Deze steen toont twee zussen, waarvan er één vroeg gestorven is. Het Aramese opschrift rechts luidt: ‘Helaas, de dochter van Wahba, Shalmat'. De inscripties links: ‘Akamat, helaas!' en 'de dochter van Wahba'. De buste is met veel gevoel voor detail uitgevoerd. De plooival van de gewaden en de overvloed aan sieraden springen in het oog en paasen bij een datering in de 3e eeuw na Chr.