scheepsmodel Schepen en boten waren al sinds de oudheid het transportmiddel bij uitstek. Transport op het water ging immers sneller dan op het land; dit medium maakte het mogelijk om grote afstanden in een korte tijd te overbruggen en tegelijk een grote hoeveelheid aan goederen, soldaten of werklieden te vervoeren. Er bestonden verschillende soorten boten, o.a. papyrusboten, roeiboten, visboten, zeilboten, en zonnebarken. De culturele eenheid van Egypte was deels te danken aan de ideale ligging van de Nijl. Deze rivier is eenvoudig bevaarbaar doordat er naar het noorden met de stroom mee kan worden afgezakt en waarbij men door de continue aanwezige noordenwind met een zeilschip naar het zuiden kan varen. Het gebruik van boten en het invoeren van het zeilschip bevorderde het contact onder de bevolking. Dit scheepsmodel toont een papyrusboot. Dit is geen begrafenisboot waarmee de dode heen en weer naar het Osirisheiligdom te Abydos werd gebracht, maar eerder een plezierboot. De geel beschilderde romp is uit één stuk hout gehouwen en is onderaan afgeplat met oog op stabiliteit. Het bovendek is iets uitgehold en toont apart gemaakte houten figuurtjes en andere bootonderdelen. Het dek is wit geschilderd met één lange rode streep en verschillende dwarsstreepjes. Deze strepen stellen de houten dwarsbalken voor. Op het dek bevinden zich acht staande mannelijke figuren en één gehurkte figuur. Ze dragen een zwarte pruik, zijn gekleed in een kort schort en hebben een rode huid. Het dak van de cabine toont nog sporen van zwarte verf en de voor- en achtergevel zijn versierd met rode verf. Aan de ingang van de cabine staan twee grote kruiken. Op het voordek ligt een geslachte rund waarbij de achterpoten samen met de linker voorpoot gebonden zijn. De plaats waar de kop en de rechter voorpoot afgehakt zijn, is met rode verf aangeduid. De vacht van de rund is zwart met witte vlekken. Op het middendek staat de sokkel van de thans verdwenen mast en een trap. Op het achterdek bevinden zich twee roersteunen met twee roerpennen. De stuurman kon het roer bedienen door met een stok die verbonden was met de roerpennen omlaag of omhoog te bewegen; zo kon hij de koers van de boot bepalen. In de gleuf van de roersteun werd de roerpen geplaatst die door middel van touwen werd vastgemaakt. (FM)