Beeldjes van dieren werden in Egypte al sinds de prehistorie in graven gezet, meestal als amulet voor de dode. Aan sommige dieren werden krachten toegeschreven die overledenen konden beschermen tegen bedreigende en vernietigende machten in het hiernamaals. De Egyptenaren hoopten dat beeldjes van gevaarlijke roofdieren, zoals het nijlpaard, hen magische bescherming zou bieden.

Dit nijlpaardenbeeldje is gemaakt van faience en daarna blauw geglazuurd. In de vochtige omgeving van een graf verkleurde dat vaak tot blauwgroen. Het is beschilderd met waterplanten en een net. De Egyptenaren wilden voorkomen dat beeldjes van gevaarlijke dieren tot leven zouden komen en de eigenaar van het graf zouden aanvallen. Daarom braken ze altijd een stukje van één van de poten af.

Dieren verenigden vaak goede en kwade eigenschappen in zich. Seth, de god van het kwaad en de chaos, werd door de Egyptenaren afgebeeld als nijlpaard. Tot in de periode van het Middenrijk werden beeldjes van nijlpaarden daarom in graven gezet, met als doel de dode te beschermen. Als bewoners van de rivier de Nijl - levensader in de woestijn - golden nijlpaarden ook als symbool van vruchtbaarheid en nieuw leven.