De tentoonstelling Asterix en de Romeinen liet bezoekers kennismaken met de wereld van de strip, maar ook met de werkelijke wereld van toen. De strip leverde de rode draad voor een archeologisch verhaal over het dagelijks leven van Galliërs en Romeinen. Bijzonderheden uit de Gallische en Romeinse wereld werden met levensgrote reconstructies van scènes uit de stripverhalen, spellen, interactieve programma’s en authentieke voorwerpen tot leven gebracht. Kortom, geschiedenis, archeologie en stripcultuur gingen samen in één tentoonstelling.

Een dorp tot leven gewekt

In de tentoonstelling wandelden bezoekers door het beroemde Gallische dorp van Asterix: de smid Hoefnix hamerde er lustig op los, de visboer Kostunrix prees zijn waren aan. Assurancetourix de bard wilde zingen, maar hem was op vakkundige wijze de mond gesnoerd. Obelix beitelde vrolijk aan zijn zoveelste menhir. Binnenshuis was burgemeester Abraracourcix waarschijnlijk ruzie aan het maken met zijn kleine, maar o zo bijdehante echtgenote.

Werkelijkheid achter stripverhaal

Aan de hand van deze vrolijke scènes leerde de bezoeker de werkelijkheid kennen achter het stripverhaal, bijvoorbeeld over het ritueel van de schildverheffing. En hoe klonk de Gallische muziek nu eigenlijk? Archeologische voorwerpen van de Galliërs lieten de sieraden van de elite zien, de producten van de hoefsmid en de vishaken van de visboer.

Everzwijnen

Via een bos met everzwijnen en Gallische jagers liep de bezoeker het domein van de Romeinen binnen. Hier stonden de legertenten van legionairs en officieren. Te zien was onder andere het luxe servies waar de officieren van aten en het eenvoudige gebruiksaardewerk van de gewone legionair. De confrontatie tussen Gallische strijders en Romeinse soldaten werd geïllustreerd door de originele wapens uit beide culturen en interactieve spellen.

Gallo-Romeintjes

De pacificatie van Gallië, wanneer de Galliërs zich na jaren van strijd hebben neergelegd bij de Romeinse machtspositie, kwam in Asterix en de Romeinen uiteraard ook aan bod. Het proces van ‘romanisering’ werd toegelicht door het Gallo-Romeinse stamhoofd Nogalfix, een Galliër die zich in alles aanpaste aan de Romeinen. Hij liet onder andere een aquaduct aanleggen “omdat het zo Romeins staat” en liet kinderen worstelen met de Latijnse verbuigingen van het zelfstandig naamwoord, opdat ook zij brave Gallo-Romeintjes werden. Als voorbeelden van de romanisering waren authentieke godenbeeldjes, inscripties en Romeins aardewerk, dat in Gallië is gemaakt, te zien.

Heuse opgraving

Wanneer u wilt weten hoe al deze kennis over Galliërs en Romeinen verzameld is, kunt u terecht bij twee bronnen van kennis: de antieke literatuur en de archeologie. Een interactief spel toonde levendige teksten uit de oudheid, en bij het model van een heuse opgraving moest de ‘archeoloog in de dop’ de fragmentarische vondsten zien te verklaren. De tentoonstelling sloot af met het uit de stripverhalen bekende feestmaal aan de traditionele ronde tafel.