Kerbschnitt-urn
De hier afgebeelde aardewerken pot is een zogeheten ‘kerbschnitt-urn’ uit de late bronstijd (1100-800 v. Chr.). Het was de tijd waarin de grafcultuur sterk veranderde. In plaats van het begraven van enkele overledenen onder grafheuvels werden de overledenen nu meestal gecremeerd en de verbrande botten en as in een urn gestopt. De urn werd vervolgens in een urnenveld begraven en bedekt met een laag heuveltje, vaak omgeven door een greppeltje.
Urnenvelden
Soms werden beenderresten in stof gewikkeld ter aarde besteld. Ook kwam het voor dat de as en verbrande botten in een eenvoudige kuil werden gedeponeerd. Maar steeds werden de doden in een urnenveld bijgezet. Gaandeweg ontwikkelden deze velden zich tot reusachtige necropolen met soms meer dan duizend graven.
Handgemaakte potten met motieven
De urn was meestal een gewone pot die eerst dienst had gedaan in de keuken of op tafel. Soms waren dergelijke handgemaakte potten rijk versierd, zoals het hier afgebeelde exemplaar. De kerbschnitt-urnen hebben daar hun naam aan te danken. Als de pot gevormd was, werd hij een tijdje te drogen gezet. Na één of twee dagen was de pot ‘leerdroog’ en konden er met een mes motieven in worden gesneden. Meestal waren die motieven geometrisch, maar er zijn ook voorbeelden van golvende banden. Als de potten gebakken waren, werden de uitgesneden motieven opgevuld met witte pasta.
Vlodrop
Kerbschnitt-urnen komen vooral in het zuiden en midden van ons land voor. Ze worden gedateerd in de late bronstijd en vroege ijzertijd (800-500 v. Chr.). In een urnenveld in Vlodrop (Limburg) werd in de jaren dertig van de vorige eeuw deze urn met deksel opgegraven, nadat Duitse ‘liefhebbers’ het urnenveld in het begin van de twintigste eeuw al goeddeels hadden leeg gespit.
