Nederland was vanaf ongeveer 50 v.Chr. tot aan de 5e eeuw na Chr. onderdeel van het Romeinse Rijk. Tot in de 4e eeuw na Chr. vormde de Rijn in Nederland de noordelijke grens (Limes) van het Romeinse Rijk. Om die grens te bewaken werden er een keten aan forten, kleine versterkingen en wachttorens met bijbehorende wegen gebouwd. Romeinen brachten nieuwe gebruiken mee, bijvoorbeeld bronzen vaatwerk dat daarvoor in Nederland nog niet gebruikt werd. Wijn kwam in kruiken binnen vanuit het Duitse Rijnland. Omdat de kruiken vaak goed waren afgesloten met houten stoppen en bitumen (een soort teer) werden de halzen doorgaans van de kruik afgeslagen om ze te kunnen legen. De wijn werd vervolgens met een scheplepel als deze door een zeef gegoten, om de kruiden en druivenschillen eruit te filteren. De wijn kon eventueel gemengd worden met water en werd daarna overgegoten in een speciale kruik of fles. Deze lepel is versierd met plantenmotieven en het handvat heeft de vorm van een dierenkopje. De lepel is gevonden tijdens de opgravingen in het Romeinse fort in Valkenburg vanuit het Instituut voor Prae- en Protohistorie van de Universiteit van Amsterdam en is sinds 1991 in de collectie van het RMO. Deze tekst is geschreven in 2024 en is gebaseerd op: de Bruin, Vondsten uit Fort Vechten, 2023, p.46-47 ; de Bruin, Romeinen langs de Rijn, 2020, p.63-65.